The yard hostel – Creating the comfy space
” เราตั้งเป้าว่าภายใน 6 ปี เราจะมีเพื่อนให้ได้ 50,000 คน ” ส้มเล็ก-อติพร สังข์เจริญ บอกกับเราในบ่ายวันหนึ่งที่อากาศไม่ร้อนมาก ขณะที่นั่งคุยกันบนม้านั่งในสนามหญ้าของ The yard โฮสเทลแรกในชีวิตของเธอกับส้มใหญ่ – อมรรัตน์ อมรศิริชัยรัตน์ ด้วยความฝันที่อยากจะนั่งรถไฟจากเมืองไทยไปอังกฤษ แล้วหยุดแวะพักทักทายเพื่อนตามประเทศต่างๆระหว่างทางที่ได้ผ่าน จึงต้องสะสมเพื่อนไว้ตั้งแต่ตอนนี้ โฮสเทลกลางย่านอารีย์แห่งนี้จึงเป็นคำตอบของทั้งคู่
ในภาษาอังกฤษ yard หมายถึงลานหรือสนาม แต่ทั้งสองส้มต้องการเล่นคำและสื่อให้คำนี้มีสองความหมายคือ yard แบบภาษาอังกฤษและ ‘ ญาติ ‘ ในภาษาไทย เพราะต้องการให้แขกที่มาพักรู้สึกราวกับมาพักบ้านญาติ ตามคอนเซ็ปต์ที่ส้มวางไว้ เพื่อสร้างความอบอุ่นและเป็นกันเองให้มากที่สุด และนี่คือธุรกิจโฮสเทลแรกของทั้งคู่ที่ทั้งสองคนทำด้วยใจจริงๆ ส้มเล็กเล่าว่า ก่อนหน้านี้พวกเขาเปิดร้านขายเสื้อผ้าที่ออกแบบเองมากว่า 7 ปี พร้อมๆกับเป็นโฮสให้กับชาวต่างชาติที่มาเที่ยวเมืองไทยแต่อยากใช้ชีวิตแบบโลคอล ทั้งพาไปเที่ยวรอบกรุงเทพ และทำอาหารปาร์ตี้กันที่บ้าน จนวันหนึ่งแขกต่างประเทศที่มากินข้าวที่บ้านเอ่ยปากขอนอนพัก เพราะรู้สึกว่าเป็นกันเองกับส้มมาก รู้สึกดีจนไม่อยากไปพักโรงแรม ส้มเลยเกิดไอเดียขึ้นมาว่า น่าจะดีทีเดียว ถ้าจะทำโฮสเทลให้คนมาพักและได้รับการดูแลอย่างเพื่อนหรือญาติสนิท มิตรสหาย ทั้งคู่เลยเริ่มตระเวนหาโลเคชั่น วางแปลน สร้างคอนเซ็ปต์ไปจนถึงหาไอเดียตกแต่ง
ด้วยพื้นที่ที่เป็นสี่เหลี่ยมผืนผ้า ส้มเลยเลือกวางแปลนโครงสร้างของห้องพักให้เป็นตัว L ที่ทำจากตู้คอนเทนเนอร์แล้วทาสีขาวด้านนอกทั้งหมด เปิดพื้นที่ส่วนกลางให้เป็นสนามหญ้า มีชุดโต๊ะเก้าอี้หน้าตาไม่ซ้ำกันจัดวางอยู่ ซึ่งจุดนี้เป็นเสมือนลานกิจกรรมที่ทั้งคู่สร้างสรรค์อยู่ไม่ให้ขาด เริ่มต้นจากการทำ body paint, เรียนมวยไทย, เรียนนวดไทย , pot luck คือล้อมวงกินอาหารที่ต่างคนต่างเอามา, มี art exhibition จากหลากหลายศิลปิน
ที่นี่มีห้องทั้งหมด 10 ห้อง ในตู้คอนเทนเนอร์ทั้งหมด 8 ตู้ มีห้อง private 2 ห้อง นอกนั้นเป็น dormitory ราคาเริ่มตันอยู่ที่ 550 บาทต่อคน เดินเข้ามาจะสะดุดตาในส่วนสวนกับต้นไม้และผักสวนครัวที่ทั้งคู่ปลูกไว้ มีบาร์น้ำ เสิร์ฟอาหารทานเล่นและเครื่องดื่ม ลึกเข้าไปเป็นเคาน์เตอร์ต้อนรับ ส่วนด้านบนเป็นห้องนั่งเล่นส่วมรวม แล้วออกแบบทางเดินระหว่างตู้คอนเทนเนอร์เป็นพื้นไม้เพื่อลดทอนความรู้สึกแข็งของเหล็ก นอกจากนี้ทั้งคู่ยังใช้ของตกแต่งเพื่อสร้างรายละเอียดและความรู้สึกอบอุ่นให้เหมือนบัานอีกด้วย
ตลอดสองชั่วโมงที่นั่งคุยกัน ฉันสัมผัสได้ว่าทั้งคู่ไม่ได้วางตัวเองไว้ในบทบาทเจ้าของธุรกิจ แต่เป็นเพื่อน เป็นเจ้าของบ้านที่ช่วยเหลือและเทคแคร์ลูกบ้านเป็นอย่างดี ทั้งคู่พาแขกตระเวนเที่ยวละแวกซอยอารีย์ ชวนกินข้าวเย็นที่ทั้งคู่ทำกินกันเอง วันไหนแขกอยากเรียนทำอาหารก็ลงมือสอนเองด้วย และมันคือเสน่ห์ของที่นี่ที่ทำให้คนที่มาแล้ว อยากกลับมาพักอีก ส้มบอกกับเราว่าถึงแม้ไม่ใช่แขกที่พักที่นี่ ทั้งคู่ก็ยินดีต้อนรับ จะเข้ามาทานน้ำหรือสแนค เข้ามาทักทายหรือพูดคุยกัน มาร่วม event ที่มีอยู่บ่อยๆก็ยังได้ และอีกไม่นานจะมีโซน workshop ด้านหน้าให้ได้สนุกกันอีกด้วย
สุดสัปดาห์นี้ ถ้าไม่อยากไปเที่ยวไหนไกล ลุกขึ้นมาทำตัวเป็นนักท่องเที่ยว นอนโฮสเทล ตะลุยแหล่งย่านอารีย์ ก็เป็นประสบการณ์ใหม่ที่น่าลองไม่น้อยเลยล่ะ
The yard hostel
www.theyardhostel.com
www.facebook.com/theyardbangkok
Tel : 089-677-4050The yard hostel
Email : info@pureluckbangkok.com
ภาพ Dupang
เรื่อง Nuanlilou
Towards the summit of Doi Luang Chiang Dao By Nina Lerdhirunvanich
Towards the summit of Doi Luang Chiang Dao : ถ้ำ-สันป่า-ยอดดอย เราชอบภูเขามากกว่าทะเล ข้อสรุปนี้ได้มาจากการไปเที่ยวอุทยานแห่งชาติ Yosemite เมื่อสามปีที่แล้ว จากแคลิฟอร์เนียสู่ลาดักห์ เราถูกดึงดูดด้วยความสูงของผาชันเสมอ ดอยหลวงเชียงดาวเป็นดอยที่สูงเป็นอันดับ 3 ของประเทศไทย ภาพแรกที่เราเห็นเชียงดาวคือภูเขาที่แยกตัวออกมาอย่างโดดเด่นจากทิวเขาอื่นๆ เราไม่ค่อยเห็นภูเขาลักษณะนี้เท่าไรในไทย พอมีโอกาส ถึงจะโดนขู่ว่าลำบาก ไม่ได้อาบน้ำ แต่เราก็ดื้อดึงจะไปดอยหลวงเชียงดาวให้ได้ ขอบคุณพี่สาวผู้แข็งแกร่งทั้ง 4 คนที่ยอมไปกับเรา การเดินทางเริ่มต้นที่ตัวเมืองเชียงใหม่ ถ้ำเชียงดาว สันป่าเกี๊ยะ และจบที่ดอยหลวง ที่แรกที่ไปคือถ้ำเชียงดาว จากที่เคยเห็นถ้ำมาหลายที่ในเมืองไทย ส่วนใหญ่ต้องมีประวัติเกี่ยวกับพระ เป็นที่อยู่ของสิ่งศักดิ์สิทธิ์ต่างๆ จึงไม่แปลกใจที่ถ้ำนี้จะมีเหมือนกัน สเปสของถ้ำมันเอื้อต่อการสร้างความศรัทธาหรือบรรยากาศลึกลับพิศวงเหมือนกับในโบสถ์ ยิ่งเดินลึกขึ้นก็ยิ่งเห็นโครงสร้างของถ้ำสลัวๆใต้เงาตะเกียงน้ำมัน บางจุดก็กว้างหรือสูงเกินแสงส่องถึง อากาศน้อยและร้อน แต่เสน่ห์ของมันคือการเดินเงียบๆแล้วคอยฟังเสียงในถ้ำนี่แหละ มันแทบจะไม่มีเสียงอะไรเลยนอกจากน้ำหยดจากหินย้อย ความเงียบในถ้ำน่ากลัวนิดหน่อย พอพ้นแสงตะเกียงไปก็มืดชนิดที่ว่าเดินแทบไม่ได้ แต่เราว่ามันได้บรรยากาศดี เรานั่งท้ายกระบะขึ้นไปที่สันป่าเกี๊ยะ อากาศสดชื่นมาก รู้สึกได้เลยว่ามันเย็นจนชุ่มปอด เข้าใจละว่ามีต้นไม้คือเครื่องฟอกอากาศธรรมชาติจริงๆ ถึงจะมีแดดแต่ก็ไม่ร้อน พอเข้าร่มไม้ก็หนาวเกินไปด้วยบางที สถานีสันป่าเกี๊ยะเป็นจุดชมวิวเชียงดาวที่เห็นชัดที่สุด และสวยที่สุดสำหรับเรา ไม่ลังเลเลยตอนเลือกมาที่นี่แทนที่จะไปจุดอื่น […]
Paint me a rainbow in Tanzania By Aurapraphan Sudhinaraset
5 Steps to the Plain 1.Dream, read, listen then get on the plane. เท่าที่จำได้ ครั้งแรกที่ได้ยินชื่อ ประเทศ Tanzania ก็ตอน 10 ขวบ ที่แม่เปิดสารคดีที่มี วัวเป็นล้านตัว พยายามข้ามแม่น้ำแต่ก็โดนจระเข้ที่คอยซุ่มอยู่ขย้ำกินจนเละ ภาพนั้นมันติดตา ตื่นเต้น อยากเห็นของจริง หลังจากนั้น เมื่อได้ดู The Crimson Wing: The Mystery of Flamingoes และ Janes Journey แล้วยิ่งได้อ่าน Out of Africa บวก Four Year in Paradise ต่อมกิเลสความอยาก มันยิ่งทำงานหนัก 2.Select your team with care หลายๆ […]